حتماً بارها شنیده‌اید که ریاضیات درس شیرین و زیبایی است اما آیا تا به حال این شیرینی و زیبایی را تجربه کرده‌اید؟ آیا شما جز آن دسته از افرادی هستید که فکر می‌کنند ریاضیات درسی خشک و بی روح است و یا بلعکس فکر می‌کنید اگر واقعاً تامل کنیم، ریاضیات درسی جذاب و سرشارا از زیبایی‌ها است؟
تعداد کسانی که ریاضیات را درسی خشک و بی‌روح و ریاضیدانان را افرادی عبوس و بی‌احساس تلقی می‌کنند کم نیست. آیا به واقع زیبایی و ریاضی یا هنر و ریاضیات ،دو مقوله ناسازگارند؟ آیا علاقه به ریاضیات و تخصص داشتن در آن ، به معنای بی‌ذوقی، بی‌احساسی و دور از زندگی بودن است؟
انسان ترکیبی از احساس، عاطفه و تاثیر پذیری و بعلاوه اندیشه و داوری منطقی است. در واقع انسان، مجموعه‌ای یگانه از جان و خرد است. احساس و منطق را با هیچ نیرویی نمی‌توان از هم جدا کرد. به قول هوشنگ ابتهاج عشق بی‌فرزانگی، دیوانگی است.
