بازهم سلام. وباز هم
سلام به همه. سلام به همه شما دوستان. خیلی دلم براتون تنگ شده بود...

آه. حدود نه ماه نیم از پست قبلی میگذره. اگه خونده باشید نوشته بودم که ممکنه نبودنم طول بکشه، ولی راستش خودم هم فکر نمی کردم اینقدر زیاد بشه. همونطور که گفتم معادلات اون روزگار دیگه کارساز نبود. عوض شده. الان خیلی چیزها در زندگی من عوض شده. و این همه مدت شاید لازم بود. توی این مدت از ریاضیات اصلا دور نبودم. اما از وب- ریاضیات و شما دوستان خیلی دور. دلم برا همه تون تنگ شده. دلم می خواد دوباره با همتون همگام بشم و عضو کوچک خانواده بزرگ ریاضی نویسان باشم. من دارم از یه سفر می آم. سفر من الخلق الی النفس. نمی دونم این سفر در اسفار اربعه ملاصدرا وجود داره یا نه!؟ برگشتم و دیدم که توی این مدت هنوز هم خیلی ها به ما لطف دارن و نظر میدن. حتی دوستان خیلی زیادی به جمع ریاض نویسان اضافه شدن.ازین بابت به همشون تبریک میگم. ولی فک کنم دیگه داشتید بیخیالم می شدیدا. توی این مدت نمی دونید چه اتفاقا که نیافتاده. بخوام بگم باید یه وبلاگ جدا بزنم. اسیر شدم، زندون افتادم، دادگاه رفتم، بستری شدم، کار کردم، درس خوندم، پرواز کردم، سکوت کردم، فریاد زدم، آزاد شدم و...

 نه بابا بد فک نکنید، من نه قاچاقچی ام، نه معتاد و نه هیچ چی دیگه . اینا بیشترشون تمثیلی اند. داستانش طولانیه. تازه لیسانس ریاضی رو هم تقریبا گرفتم. اینکه می گم تقریبا واسه اینه یکی دو تا عمومی و اختیاری مونده. همه شون اگه کار یه لیوان آب خوردن نباشه، فوقش یه پارچ ( در بعضی گویش ها و لهجه ها : تنگ ، آبدونه و ... ) آبه.
از همه اینها که بگذریم به این می رسیم که من برگشتم که برنامه هامون رو ادامه بدیم. یعنی فعالیتامون رو از سر بگیریم. با اینکه تصمیم گرفتم توی ریاض ادامه تحصیل ندم (بنا به دلایلی)  اما من بدون ریاضی نمی تونم زندگی کنم. اصلا بدون ریاضی هرگز. ولی خوب... دیگه مثل قبل شاید نتونم کار کنم. کمی آهسته تر ( رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود ... رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود ). اما دوست ندارم به کلی دور باشم.
ایده های الکترونیک رو هم به اجرا میذارم مثل وبلاگ خوانی که بود و بقیه... ایده های دیگه هم دارم. من در این زمینه احتیاج به کمک دارم. از کسانی که دستی در کار دارند و خودشون وبلاگ ندارند، دعوت می کنم که اگر مایلند با ما همکاری کنند.

و درآخر:

• من یکی که با ریاضی گره خوردم. اصلا هم دوست ندارم این گره باز شه.
• از همه دوستانی که لطف کردند و نظر دادند و لینک گذاشتند و دعوت به همکاری کردند، بسیار ممنونم و به مرور به آنها پاسخ خواهم داد. خیلی از لطفتون ممنون.
• یه نکته مثبت دیگه که این همه دوری داشت : فهمدیم که بعضیا هیشش مطلب رو نمی خونن و فقط می آن میگه « به به، به منم سر بزن » . کاملا معلومه که هیچ چی رو نخوندن. ببخشید البته. وبلاگ نویسا می گن نظر بدین. من میگم اینکه بخونید مهمتر از اینکه توی نظرات چیزی بنویسید.
• این همه بحث جدی بود، ولی فک کردین! از دست من خلاص نمیشین. لا اقل حالا حالاها. مگه اینگه خدا از دست من خلاصتون کنه. تازه بعید نیست در اون صورت که هی ازون دنیا به خواب کسی بیام و مطلب بدم.

چقدر حرف دارم برا گفتن. چقدر کم گفتم. آغازی دوباره را... تا بعد ...